هوای تو

عقل اگر می‌خواهد از درهای منطق بگذردباید از خیر تماشای حقایق بگذردآنچه آن را علم می‌دانند، اهل معرفتمثل نوری باید از دل‌های عاشق بگذردطفل می‌گرید مگر می‌داند این دنیا کجاست؟عمر چون با های‌های آمد به هق‌هق بگذردهر بهاری باغبان راضی به تابستان شودباید از خون دل صدها شقایق بگذردصبر بر دور جدایی نیست ممکن بی‌شرابهمتی کن ساقیا! تا مثل سابق بگذرداز گناه مست اگر زاهد به کفر آمد چه غماز خطای اهل دل باشد که خالق بگذردبرچسب‌ها: فاضل نظری هوای تو...

قاصدک‌های پریشان را که با خود باد بردبا خودم گفتم مرا هم می‌توان از یاد بردای که می‌پرسی چرا نامی ز ما باقی نماندسیل وقتی خانه‌ای را برد ، از بنیاد بردعشق می‌بازم که غیر از باختن در عشق نیستدر نبردی اینچنین ، هرکس به خاک افتاد ، بردشور شیرین تو را نازم که بعد از قرن‌هاهر که لاف عشق زد، نامی هم از فرهاد بردجای رنجش نیست از دنیا ؛ که این تاراجگرهر چه برد، از آنچه روزی خود به دستم داد ، برددر قمار دوستی جز رازداری شرط نیستهر که در میخانه از مستی نزد فریاد ، بردبرچسب‌ها: فاضل نظری هوای تو...

حلقهء زلف تو شد باعث ویرانی منوای بر حال دلِ سردِ زمستانی من ناز کمتر کن و هر جا ، سخن از دل بنویس تا ببینی همه جا ، شعر و غزلخوانی مننرود عمر من و شادی دل ، تا دمِ صبح _نکنی گر تو شبی، فکر پریشانی من حجرالاسود چشمت ، شده آرامش ما میشوی تا به ابد ، کعبهء ایرانی منناز کمتر کن  و از حال خرابم بنویسناز تو باعث این بی سر و سامانی من تیر مژگان زده ای تا که عذابم بکنیمُهر جانبازی تو ، خورده به پیشانی منتا پریشان بشود زلف تو در دست نیسم وای بر حال من و ، حال مسلمانی منواجب شرعی دین است ، که لبهای شمابشود در همه جا ، قسمت و ارزانی من تو که همرنگِ هوایِ دمِ صبحِ غزلی _« غافلی» از من و ، از آتش پنهانی من  اسماعیل جلیلی « غافل »برچسب‌ها: اشعار خودم هوای تو...